חבורת "הוראה"- הערות והארות פון די בני החבורה
די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד
חבורת "הוראה"- הערות והארות פון די בני החבורה
א אשכול אויף רעדן אין לערנען צווישן די בני חבורה.
סיי אויף די שיעורים און סיי סתם אזוי עני הארה והערה פון יעדעם איינעם איז וועלקאם. ווי אויך חיזוק אין אפדעיטס.
סיי אויף די שיעורים און סיי סתם אזוי עני הארה והערה פון יעדעם איינעם איז וועלקאם. ווי אויך חיזוק אין אפדעיטס.
איך האב קיינמאל נישט פארשטאנען דעם רמב"ם בנוגע בל תוסיף.
צו רעד ער פון איינער וואס "האלט" אז בשר עוף איז מדאורייתא, איז עובר אויף בל תוסיף "לדידן". אויב אזוי האבן די אלע חכמים אין גמרא וועלכע האלטן אז בשר עוף בחלב דאורייתא, עובר געווען אויף בל תוסיף "לדידן" בשוגג.
אויב רעדט ער פון איינער וואס ווייסט אז עס איז נאר א דרבנן, און ער "זאגט" אז עס איז א דאורייתא, ווי טרעפן מיר אז מען איז עובר א איסור בעל תוסיף מיטן זאגן א שקר?
ועוד, פון דעם וואס דער ש"ך ברענגט דעם רמב"ם כדי להוציא פונעם דעת המהרש"ל, זעהט מען לכאורה קלאר ווי דער ערשטע וועג, אויב אזוי איז שווער כדלעיל.
צו רעד ער פון איינער וואס "האלט" אז בשר עוף איז מדאורייתא, איז עובר אויף בל תוסיף "לדידן". אויב אזוי האבן די אלע חכמים אין גמרא וועלכע האלטן אז בשר עוף בחלב דאורייתא, עובר געווען אויף בל תוסיף "לדידן" בשוגג.
אויב רעדט ער פון איינער וואס ווייסט אז עס איז נאר א דרבנן, און ער "זאגט" אז עס איז א דאורייתא, ווי טרעפן מיר אז מען איז עובר א איסור בעל תוסיף מיטן זאגן א שקר?
ועוד, פון דעם וואס דער ש"ך ברענגט דעם רמב"ם כדי להוציא פונעם דעת המהרש"ל, זעהט מען לכאורה קלאר ווי דער ערשטע וועג, אויב אזוי איז שווער כדלעיל.
בן מהללאל האט געשריבן:איך האב קיינמאל נישט פארשטאנען דעם רמב"ם בנוגע בל תוסיף.
צו רעד ער פון איינער וואס "האלט" אז בשר עוף איז מדאורייתא, איז עובר אויף בל תוסיף "לדידן". אויב אזוי האבן די אלע חכמים אין גמרא וועלכע האלטן אז בשר עוף בחלב דאורייתא, עובר געווען אויף בל תוסיף "לדידן" בשוגג.
אויב רעדט ער פון איינער וואס ווייסט אז עס איז נאר א דרבנן, און ער "זאגט" אז עס איז א דאורייתא, ווי טרעפן מיר אז מען איז עובר א איסור בעל תוסיף מיטן זאגן א שקר?
ועוד, פון דעם וואס דער ש"ך ברענגט דעם רמב"ם כדי להוציא פונעם דעת המהרש"ל, זעהט מען לכאורה קלאר ווי דער ערשטע וועג, אויב אזוי איז שווער כדלעיל.
גוטע הערה!
דער רמב"ם רעדט ווען איינער האלט נישט אז עס איז אסור מן התורה. און די איסור בל תוסיף איז אז מען טאר נישט זאגען קיין שקר אין די ענינים, כדי עס זאל נישט ווערן קיין מישמאש. עס דארף זיין קלאר וואס איז א דאורייתא און וואס איז א דרבנן.
נאר וויבאלד דער רמב"ם נוצט די משל פון בשר עוף בחלב זעהט מען קלאר אז דער רמב"ם האלט אז בשר עוף בחלב דרבנן.
(זעה דארט די השגות הראב"ד)
האנטעך האט געשריבן:הגם די לשון פון די תורה איז ציגן פלייש אין זיין מאמעס מילעך, גייט אבער די איסור בב"ח אן ביי אלע כשר'ע בהמה פלייש, ווי די גמרא ברענגט אז די לשון גדי איז א שם הכולל פאר אלע בהמות. און אזוי אויך איז אסור צו קאכן אין אלע בהמה מילך, די תורה רעדט פון די געווענדליכע סדר, אז יעדע ציגעלע האט נאך א מאמע וואס גיבט מילך (פרישה).
איך האלט נישט מיט דעם שיעור ליידער, אבער דער ענין פון "דיבר הכתוב בהווה" אויף לא תבשל גדי בחלב אמו איז מקורו אין די גמ' במס' חולין ואחריו בהרמב"ם. דער אבן עזרא ברענגט עס אויפן פלאץ אין חומש, אבער דאכציך אז עס איז פארהאן עטליכע וועגן אויף וואס דאס גייט ארויף, צו דער הווה איז אויפן "אמו" אדער אויפן "גדי", זעה דא:
http://forum.otzar.org/forums/viewtopic.php?t=24750
-
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5559
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm
מיללער האט געשריבן:האנטעך האט געשריבן:הגם די לשון פון די תורה איז ציגן פלייש אין זיין מאמעס מילעך, גייט אבער די איסור בב"ח אן ביי אלע כשר'ע בהמה פלייש, ווי די גמרא ברענגט אז די לשון גדי איז א שם הכולל פאר אלע בהמות. און אזוי אויך איז אסור צו קאכן אין אלע בהמה מילך, די תורה רעדט פון די געווענדליכע סדר, אז יעדע ציגעלע האט נאך א מאמע וואס גיבט מילך (פרישה).
איך האלט נישט מיט דעם שיעור ליידער, אבער דער ענין פון "דיבר הכתוב בהווה" אויף לא תבשל גדי בחלב אמו איז מקורו אין די גמ' במס' חולין ואחריו בהרמב"ם. דער אבן עזרא ברענגט עס אויפן פלאץ אין חומש, אבער דאכציך אז עס איז פארהאן עטליכע וועגן אויף וואס דאס גייט ארויף, צו דער הווה איז אויפן "אמו" אדער אויפן "גדי", זעה דא:
http://forum.otzar.org/forums/viewtopic.php?t=24750
האמיר אביסל אנגעהויבן מעיין זיין אין די גמרא אין חולין און איך האלט נאך אינמיטען פראבירען אויסקנעטן. (עס קען זיין איך שרייב זאכן וואס איז נישט ריכטיג, איך שרייב ווי איך האלט יעצט, ווער עס וויל קען מיך אויסבעסערן).
ווי עס זעט אויס איז דא עטליכע נקודות אינעם פסוק וואס מען דארף פארשטיין וועלעכע פלייש און וועלעכע מילך איז אסור.
א). גדי- די גמרא איז מסביר אז גדי מיינט נישט קיין ציגעלע אזוי ווי אונז טראכט מיר, והא ראיה ווען די פסוק וויל זאגן א ציגעלע שטייט "גדיי העזים". אזוי שטייט ביי יהודה און תמר און אנדערע פלעצער, אבער ווען די תורה זאגט "סתם גדי" מיינט עס אויך א רחל מיט א פרה, בקיצור אלע כשרע בהמות.
ב). אמו- חלב גדי דוקא? אזוי ווי מיר האבן שוין געזען אז גדי מיינט אלע כשרע בהמות, איז זעלבע איז דער בחלב אמו מיינט די מאמע פון די אלע כשרע בהמות.
ג) אמו- כענין אותו את בנו? בעצם פונעם פסוק וואלט מען געקענט זאגן אז עס איז אסור דוקא צו נוצען די מילעך פון "די מאמע פון דעם קינד" צו קאכן דערמיט דאס אייגענע קינד וואס דאס איז דומה צו אכזריות (נוצען די מילך וואס די מאמע גיבט ארויס צו שפייזן דאס קינד און עס אויסנוצען צו קאכן דעם קינד), ענדליך צו אותו ואת בנו. למעשה ווערט קלאר מבואר במשנה ובגמרא אז דער איסור גייט אן אפילו ביי מילך פון "פרעמדע בהמות".
ד) אמו- חלב של מין כשר אחר?-מיר ווייסן שוין אז א א ציגעלע מיט א ציגעלע מילך און א אקס מיט קיען מילך טאר מען נישט וואס טועט זיך מיט א ציגעלע אין קיען מילך אדער אן אקס אין ציגעלע מילך, דאס איז שוין אפשר בכלל נישט דומה צו אמו, האט אויף דעם די גמרא פארשידענע לימודים אז עס איז אויך נכלל אינעם לאו.
ה) בהמה טמיאה-חיות-עופות אויב גייט מען מיט דעם מהלך פארשטייט מען זייער גוט פארוואס די אלע זענען נישט בכלל האיסור ווייל עס איז פשוט נישט בכלל גדי.
האף מיר מארגן אביסל מער דורכטוען שיטת רבי יוסי הגלילי ורבי עקיבא און די ת"ק און די סוגיית הגמרא. אזוי אויך מער איבער "לא תבשל".
יישר כח האנטעך
דיינע שיעורים זענען מוראדיג
איך האב שוין לאנג געזיכט ערגעץ ווי איך קען ליינען שנעל אין א לייכטע שפראך די הלכות אין אידיש
האף מיר פין צייט צו צייט אריינצוווארפען א הערה
ביטע אויב שייך נאך יעדע עטליכע סעיפים מאך דערפון א פייל, עס זאל זיין געשמאקער צו פרינטן, איך קוק עס געווענליך אויף די וועג.
דיינע שיעורים זענען מוראדיג
איך האב שוין לאנג געזיכט ערגעץ ווי איך קען ליינען שנעל אין א לייכטע שפראך די הלכות אין אידיש
האף מיר פין צייט צו צייט אריינצוווארפען א הערה
ביטע אויב שייך נאך יעדע עטליכע סעיפים מאך דערפון א פייל, עס זאל זיין געשמאקער צו פרינטן, איך קוק עס געווענליך אויף די וועג.
היימישער אינגערמאן האט געשריבן:מיללער האט געשריבן:האנטעך האט געשריבן:הגם די לשון פון די תורה איז ציגן פלייש אין זיין מאמעס מילעך, גייט אבער די איסור בב"ח אן ביי אלע כשר'ע בהמה פלייש, ווי די גמרא ברענגט אז די לשון גדי איז א שם הכולל פאר אלע בהמות. און אזוי אויך איז אסור צו קאכן אין אלע בהמה מילך, די תורה רעדט פון די געווענדליכע סדר, אז יעדע ציגעלע האט נאך א מאמע וואס גיבט מילך (פרישה).
איך האלט נישט מיט דעם שיעור ליידער, אבער דער ענין פון "דיבר הכתוב בהווה" אויף לא תבשל גדי בחלב אמו איז מקורו אין די גמ' במס' חולין ואחריו בהרמב"ם. דער אבן עזרא ברענגט עס אויפן פלאץ אין חומש, אבער דאכציך אז עס איז פארהאן עטליכע וועגן אויף וואס דאס גייט ארויף, צו דער הווה איז אויפן "אמו" אדער אויפן "גדי", זעה דא:
http://forum.otzar.org/forums/viewtopic.php?t=24750
האמיר אביסל אנגעהויבן מעיין זיין אין די גמרא אין חולין און איך האלט נאך אינמיטען פראבירען אויסקנעטן. (עס קען זיין איך שרייב זאכן וואס איז נישט ריכטיג, איך שרייב ווי איך האלט יעצט, ווער עס וויל קען מיך אויסבעסערן).
ווי עס זעט אויס איז דא עטליכע נקודות אינעם פסוק וואס מען דארף פארשטיין וועלעכע פלייש און וועלעכע מילך איז אסור.
א). גדי- די גמרא איז מסביר אז גדי מיינט נישט קיין ציגעלע אזוי ווי אונז טראכט מיר, והא ראיה ווען די פסוק וויל זאגן א ציגעלע שטייט "גדיי העזים". אזוי שטייט ביי יהודה און תמר און אנדערע פלעצער, אבער ווען די תורה זאגט "סתם גדי" מיינט עס אויך א רחל מיט א פרה, בקיצור אלע כשרע בהמות.
ב). אמו- חלב גדי דוקא? אזוי ווי מיר האבן שוין געזען אז גדי מיינט אלע כשרע בהמות, איז זעלבע איז דער בחלב אמו מיינט די מאמע פון די אלע כשרע בהמות.
ג) אמו- כענין אותו את בנו? בעצם פונעם פסוק וואלט מען געקענט זאגן אז עס איז אסור דוקא צו נוצען די מילעך פון "די מאמע פון דעם קינד" צו קאכן דערמיט דאס אייגענע קינד וואס דאס איז דומה צו אכזריות (נוצען די מילך וואס די מאמע גיבט ארויס צו שפייזן דאס קינד און עס אויסנוצען צו קאכן דעם קינד), ענדליך צו אותו ואת בנו. למעשה ווערט קלאר מבואר במשנה ובגמרא אז דער איסור גייט אן אפילו ביי מילך פון "פרעמדע בהמות".
ד) אמו- חלב של מין כשר אחר?-מיר ווייסן שוין אז א א ציגעלע מיט א ציגעלע מילך און א אקס מיט קיען מילך טאר מען נישט וואס טועט זיך מיט א ציגעלע אין קיען מילך אדער אן אקס אין ציגעלע מילך, דאס איז שוין אפשר בכלל נישט דומה צו אמו, האט אויף דעם די גמרא פארשידענע לימודים אז עס איז אויך נכלל אינעם לאו.
ה) בהמה טמיאה-חיות-עופות אויב גייט מען מיט דעם מהלך פארשטייט מען זייער גוט פארוואס די אלע זענען נישט בכלל האיסור ווייל עס איז פשוט נישט בכלל גדי.
האף מיר מארגן אביסל מער דורכטוען שיטת רבי יוסי הגלילי ורבי עקיבא און די ת"ק און די סוגיית הגמרא. אזוי אויך מער איבער "לא תבשל".
זייער שיין מיללער און היימישער!!
היימישער מיר ווארטען אויף ווייטער...
-
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5559
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm
היימישער אינגערמאן האט געשריבן:
ווי עס זעט אויס איז דא עטליכע נקודות אינעם פסוק וואס מען דארף פארשטיין וועלעכע פלייש און וועלעכע מילך איז אסור.
א). גדי- די גמרא איז מסביר אז גדי מיינט נישט קיין ציגעלע אזוי ווי אונז טראכט מיר, והא ראיה ווען די פסוק וויל זאגן א ציגעלע שטייט "גדיי העזים". אזוי שטייט ביי יהודה און תמר און אנדערע פלעצער, אבער ווען די תורה זאגט "סתם גדי" מיינט עס אויך א רחל מיט א פרה, בקיצור אלע כשרע בהמות.
ה) בהמה טמיאה-חיות-עופות אויב גייט מען מיט דעם מהלך פארשטייט מען זייער גוט פארוואס די אלע זענען נישט בכלל האיסור ווייל עס איז פשוט נישט בכלל גדי.
האף מיר מארגן אביסל מער דורכטוען שיטת רבי יוסי הגלילי ורבי עקיבא און די ת"ק און די סוגיית הגמרא. אזוי אויך מער איבער "לא תבשל".
קודם א שכוח פאר ידידי היקר @האנטעך פארן אנהייבען די חבורה און זיינע זיסע שיעורים..
נעכטען אין סעיף ה' זענען מיר געגאנגען מיטן מהלך אז די סיבה פארוואס בהמות טמיאות-עופות-חיות זענען נישט אסור איז וויבאלד זיי זענען פשוט נישט בכלל גדי. אזוי האב איך פארשטאנען במושכל ראשון מחמת כמה טעמים. 1)די לשון הגמרא איז פרה ורחל (ובזה אפשר לדחוק כיון דאליבא דאמת אסור רק זה. ודרך אגב מזו משמע כשיטת הראשונים דגם לת"ק דוקא בהמות אסור, דאל"כ למה נקיט פרה ורחל ודו"ק) 2) די גמרא ברענגט א ראיה אז וויבאלד עס שטייט גדיי עזים איז א ראיה אז סתם גדי איז נישט נאר עזים. אבער אלס דעם מסתייך אז עס מיינט בהמות טהורות, אבער צו גיין זאגן אז ווען מען זאגט גדי זאל עס מיינען א חזיר, א חיה אדער א טשיקען דאס שוין אסך ווייטער, און נאך ווייניגער מסתבר.
למעשה אבער אז מען קוקט אריין אין די משנה אין חולין דף קי"ג זעט מען אז ר"ע זאגט אז חיה ועוף זענען נישט אסור מה"ת "ווייל עס שטייט אין די תורה 3 מאל גדי", חד למעט חיה, חד למעט עופות, וחד למעט טמיאות.
רבי יוסי הגלילי קריגט אבער און זאגט אז חיה איז יא אסור ווייל בב"ח איז מוקש לנבילה, ממילא איז עס נוהג ביי יעדע זאך וואס איז נוהג נבילה אפילו א חיה. ווידער עופות איז ריה"ג יא ממעט וויבאלד די תורה זאגט בחלב אמו, יצא עוף שאין לו חלב אם.
(לויט תוספות האלט דער ת"ק אליבא דהלכתט אז בב"ח איז נוהג ביי חיה ועוף מה"ת).
שטעלט זיך דער פראגע פארוואס ברויך רבי עקיבא א מיעוט, פארוואס זאל איך טראכטען אז חיה ועוף איז נכלל בכלל גדי (וה"ה לת"ק לתוספות). רש"י ענטפערט אז וובאלד אונז ווייס מיר דאך אז חיה בכלל בהמה, ממילא אז עס שטייט גדי וואס מיינט דאך בהמות, וואלט עס געדארפט מיינען חיות אויך ווען נישט דעם מיעוט. אבער וואס טועט זיך מיט עופות? עוף איז דאך נישט בכלל בהמה איז דאך עס אודאי נישט בכלל גדי?
תוספות אויפן פלאץ איז טאקע מסביר אליבא דת"ק (ועיין מהרש"א ומהרמ"ש) א די חולקים אויף ריה"ג האבן אויך געדרשנט דעם היקש לנבילה אז ווי עס גייט אן נבילה גייט אויך אן בב"ח (ולר"ע מש"ה הוצרך המיעוט לכאורה).
און באמת נאך תוספות קען מען זאגן אז די מיעוט פון חיה דארף מען אויך נאר האבן צוליב דעם היקש אבער סתם אזוי וואלט איך ווען נישט געזאגט אז חיה בכלל גדי. ודו"ק.
יעצט וועגן לא תבשל, זע איך כמה וכמה מדריגות.
1. קאכן א שטיקל פלייש אין מילך ע"ג האש.
2. קאכן אדער זיך אנרירען אין א כלי ראשון אדער גאר א כלי שני.
3. כבוש ומליח.
ביז אהער האט נאך אלס א שייכות מיט בישול עכ"פ מדרבנן.
אבער פון דא און ווייטער האט שוין בכלל נישט קיין שייכות מיט בישול אבער איז נאך אלס אסור מדרבנן.
4. עסן צוזאמען א סענדוויטש פון א שטיקל קאלטע פלייש צוזאמען מיט פוטער.
5. עסן פלייש און א רגע דערנאך עסן מילך אן קינוח והדחה וכולי.
6. עסן פלייש און עסן מילך נאכדעם מיט קינוח והדחה אבער אן די הפסק וואס פעלט אויס (שש שעות).
די זאכן וואס זענען נישט קיין געהעריגער בישול מדאורייתא, נאר די חכמים האבן געאסרט, קען מען אנהייבען דן צו זיין צו די חכמים האבן עס געאסרט אפילו ביי בשר עוף. לכאורה קען מען זאגן אז עס קען שוין אריינגיין אינעם ענין פון גזירה לגזירה. ביי וואסערע מדריגה שוואכער ווערט די שאלה מער בולט.
איז אזוי, באמת די גמרא אליינס רעדט שוין וועגן דעם נקודה פון גזירה לגזירה גלייך אנפאנג כל הבשר, און אביי זאגט אז די חכמים האבן געמאכט גזירות אפילו ביי בשר עוף מדרבנן.
האף מיר אי"ה ממשיך זיין איבער דעם ענין פון גזירות ביי דרבנן (און בכלל דארף מען זיין צו עס האט א שייכות מיט וואס מען טרעפט אין אנדערע פלעצער אז אביי איז מער מחמיר בענין גזירה לגזירה. עיין במס' שבת דף י"ב בלא יצא החייט מחלוקת אביי ורבא אם גזרו בכרמלית, וכמדומה בעוד מקומות).
-
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5559
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm
בן מהללאל האט געשריבן:איז דא א איסור מדרבנן, צו מישן בשר בחלב קאלטערהייט, נישט אויף צו עסן?
א גוטן מיש אין שו"ע ווייזט מיר אין אין אנפאנג סימן צ"א שטייט די הלכה. אויב איז עס אביסל פייכט איז א פראבלעם אויב איז עס טרוקן איז עס נישט קיין פראבלעם, (קעז מיט פלייש איז נישט קיין דבר יבש) מער באריכות וועט מען דארפן ווארטען ביז מען קומט אן דארט...
-
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5559
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm
האנטעך האט געשריבן:בן מהללאל האט געשריבן:איז דא א איסור מדרבנן, צו מישן בשר בחלב קאלטערהייט, נישט אויף צו עסן?
א גוטן מיש אין שו"ע ווייזט מיר אין אין אנפאנג סימן צ"א שטייט די הלכה. אויב איז עס אביסל פייכט איז א פראבלעם אויב איז עס טרוקן איז עס נישט קיין פראבלעם, (קעז מיט פלייש איז נישט קיין דבר יבש) מער באריכות וועט מען דארפן ווארטען ביז מען קומט אן דארט...
לענ"ד רעדט מען דארט בכלל נישט פון וואס עס זעט אויס דער שואל רעדט. אין צ"א רעדט מען פון פלייש און מילך וואס מען פלאנט צו עסן אז מען זאל עס נישט לאזן אנרירען איינס די אנדערע וואס אין אזא פאל טאר מעס נישט עסן פארן אפשווענקען, זאל מען זיך לכתחלה נישט פארלאזען אויף די הדחה ווייל איך האב מורא שמא יבוא לאכלו בלי הדחה (חוץ בשר חי שהסדר שמדיחים).
דער שואל דאכטזעך האט גערעדט ווען איינער וויל אויסמישען קאלטע בשר בחלב וואס ער פלאנט בכלל נישט צו עסן, וואס איז אויבענאויף נישט קיין פראבלעם, בפרט אויב עס איז ניכר אז עס איז געמישט בב"ח.
כנלע"ד. צוריק צו פ"ז.
היימישער אינגערמאן האט געשריבן:האנטעך האט געשריבן:בן מהללאל האט געשריבן:איז דא א איסור מדרבנן, צו מישן בשר בחלב קאלטערהייט, נישט אויף צו עסן?
א גוטן מיש אין שו"ע ווייזט מיר אין אין אנפאנג סימן צ"א שטייט די הלכה. אויב איז עס אביסל פייכט איז א פראבלעם אויב איז עס טרוקן איז עס נישט קיין פראבלעם, (קעז מיט פלייש איז נישט קיין דבר יבש) מער באריכות וועט מען דארפן ווארטען ביז מען קומט אן דארט...
לענ"ד רעדט מען דארט בכלל נישט פון וואס עס זעט אויס דער שואל רעדט. אין צ"א רעדט מען פון פלייש און מילך וואס מען פלאנט צו עסן אז מען זאל עס נישט לאזן אנרירען איינס די אנדערע וואס אין אזא פאל טאר מעס נישט עסן פארן אפשווענקען, זאל מען זיך לכתחלה נישט פארלאזען אויף די הדחה ווייל איך האב מורא שמא יבוא לאכלו בלי הדחה (חוץ בשר חי שהסדר שמדיחים).
דער שואל דאכטזעך האט גערעדט ווען איינער וויל אויסמישען קאלטע בשר בחלב וואס ער פלאנט בכלל נישט צו עסן, וואס איז אויבענאויף נישט קיין פראבלעם, בפרט אויב עס איז ניכר אז עס איז געמישט בב"ח.
כנלע"ד. צוריק צו פ"ז.
גערעכט היימישער