אידישע וועלט פארומס

איך האב געהערט אז דער ענין פון זיצן איז, ווייל מען זאל נישט יוצא זיין דערמיט שמונה עשרה (עס פארמאגט אכצן שמות, אקעגן די שמונה עשרה ברכות), און די וואס שטייען - האב איך געהערט - זענען מדקדק צו שפאצירן, אדער זיך אויסדרייען צו אן אנדערע ריכטונג, נישט קעגן מזרח.

---
סעיף ג
מי שבא לבית הכנסת לתפלת ערבית, ומצא שהצבור עומדין להתפלל שמונה עשרה, אפילו עדיין אינו לילה אלא מפלג המנחה ולמעלה, מתפלל עמהם שמונה עשרה, ואחר כך כשיהיה לילה אומר הקריאת שמע עם הברכות.

לכאורה איז דאס נאר גילטיג ווען דאס איז די איינציגסטע מנין אין שטאט, אנדערש דארף מען אויסווארטן ביזן קומענדיגן מנין און דאווענען קרי"ש וברכותיה דערנאך שמו"ע.

איך_הער האט געשריבן:שיעור יום ה' פרשת טהרה, תשס"ח לפ"ק.

ואמר ריש לקיש כל העוסק בתורה בלילה, חוט של חסד נמשך עליו ביום, שנאמר יומם יצוה ה' חסדו ובלילה שירה עמי, מה טעם יומם יצוה ה' חסדו, משום ובלילה שירה עמי.

און זוה"ק [געלערנט לעצטנס אין חק] שטייט די זעלבע זאך, און דער זוה"ק לייגט צו אז ווער ס'לערנט נאך חצות איז זוכה לאשתיזבא מכולא, איר הערט גוט פון אלע סכנות און פראבלעמען ברוחניות ובגשמיות ווערט מען נוצל אין זכות פון לימוד התורה נאך חצות.

איך לעב שוין כך וכך יארן און נישט געוואוסט פארוואס מען דארף זיך לייגן שלאפן אויף די לינקע זייט !

ביז איך האב געלערנט דעם היינטיגן סעיף אין קיצור שו"ע, וואו ער ערקלערט דאס בטוב טעם ודעת.

קרעמער האט געשריבן:איך לעב שוין כך וכך יארן און נישט געוואוסט פארוואס מען דארף זיך לייגן שלאפן אויף די לינקע זייט !

ביז איך האב געלערנט דעם היינטיגן סעיף אין קיצור שו"ע, וואו ער ערקלערט דאס בטוב טעם ודעת.

כך ו"כח" יארן איז דעך 28

"ופרהסיא הוי בפני עשרה מישראל, ולאו דוקא שעושה בפניהם ממש אלא שיודעין בהעבירה"

אן אינטערסאנטע דערהער. עס מיז נישט זיין בפרהסיא, עס איז גענונג אז צען מענשן ווייסן נאר דערפון.

אינעם היינטיגן שיעור:
"בקדושה דמוסף שאומרים שמע ישראל ה' אלהינו ה' אחד, ומיד אומרים הקהל אחד הוא אלהינו וכו', הוא טעות, כי אסור לומר תיבת אחד שני פעמים רצופים, אלא יאמר ה' אחד הוא אלהינו וכו'. אך השליח צבור שהוא ממתין על הצבור, יכול הוא להתחיל בתיבת אחד, כיון שהפסיק בנתים. "

אינטערסאנט, איך האב נאך נישט געהערט אזא נוסח.

(נישט) אינטערסאנט, איך האב שוין יא געזעהן אזא נוסח.

ווי ?

איך געדענק דעם דאפעלטן אחד, פון די אלטע סידורים.

אין היינטיגן שיעור לערנען מיר:
וכן כשמקדש ביום בשחרית קודם הסעודה הקבועה ואוכל פת כיסנין, יש לקחת שתים שלמות.

דאס איז אין מיינע אויגן א חידוש! אז ביי קידוש שבת צופרי נאכן דאווענען, דארף מען מקפיד זיין צו נעמען 2 קיפעלעך וכדומה, ווי איידער א גאנצע טאץ אויפגעשניטענע קעיק!

קרעמער האט געשריבן:איך האב געהערט אז דער ענין פון זיצן איז, ווייל מען זאל נישט יוצא זיין דערמיט שמונה עשרה (עס פארמאגט אכצן שמות, אקעגן די שמונה עשרה ברכות), און די וואס שטייען - האב איך געהערט - זענען מדקדק צו שפאצירן, אדער זיך אויסדרייען צו אן אנדערע ריכטונג, נישט קעגן מזרח.

עס שטייט אין תפלה ישרה סידור'ל פאר ברוך ה'.

מיר האבן היינט געלערנט אין סעיף ו' אזוי:
"דבר שאי אפשר כלל לאוכלו בלי הדחה אסור להדיחו בשבת אפילו בצונן. ודג מלוח, מותר לשרותו במים צוננים לפי שגם קודם השריה ראוי לאכילה."

האב איך א שאלה. וואס איז די דין ווען איך האב א מאכל וואס נארמאלערהייט קען מען עס עסן אן דעם וואס מ'זאל עס אפוואשן, אבער די הלכה פארלאנגט אז מ'זאל עס אפוואשן פארן ניצן, (א שטייגער ווי פרוכט, טרויבן, וכדו' צו אנדערע פראדוקטן) הייסט דאס אז מ'קען דאס נישט עסן פארן אפוואשן "אי אפשר כלל לאוכלו בלי הדחה" וויבאלד מ'טאר דאס נישט עסן אנא דעם וואס עס ווערט אפגעואשן פון פריער?

קרעטשמע מאן האט געשריבן:האב איך א שאלה. וואס איז די דין ווען איך האב א מאכל וואס נארמאלערהייט קען מען עס עסן אן דעם וואס מ'זאל עס אפוואשן, אבער די הלכה פארלאנגט אז מ'זאל עס אפוואשן פארן ניצן, (א שטייגער ווי פרוכט, טרויבן, וכדו' צו אנדערע פראדוקטן) הייסט דאס אז מ'קען דאס נישט עסן פארן אפוואשן "אי אפשר כלל לאוכלו בלי הדחה" וויבאלד מ'טאר דאס נישט עסן אנא דעם וואס עס ווערט אפגעואשן פון פריער?

לכאורה די אלע ביישפילען זענען זאכען וואס מען דארף נישט דוקה אפוואשען.
מקען זיי אפשיילען אויך.
מה שאין כן די הלכה רעדט פון דבר שאי אפשר כלל לאוכלו בלי הדחה.
איך זאג דאס בדרך אפשר.

אינעם מאנטאג'דיגן שיעור, שטייט אז מ'טאר נישט אויסקוועטשן קיין אייטער, איך האב געוואוסט, אז אויב האט מען נישט אינזין אריין צו לאזן לופט, נאר ארויס צו לאזן די אייטער מעג מען יא, ווייל ס'איז נישט קיין פתח להכניס ולהוציא, האב איך געלעבט אין א טעות?

אין די גמרא שטייט אז מפיס מורסא (עפענען אן אייטער בלוז) איז מותר לכתחילה, אבער דער מגן אברהם שרייבט אז מען זאל אכט געבן פון מאכן א חבורה (איך שרייב בלויז נאך וואס איך האב יעצט געזען אויף א חיפוש אין משנה ברורה).

קרעמער, וואו האסטעך געיאגט, אז דו האסט ארויף געריקט דעם מיטוואך שיעור אזוי פריה?

פילייכט צו מנחה-מעריב, אדער האט זיך סתם פארווארפן א ליידיגע מינוט.

דא לייגטער מער אריין א טאג פריער, און נאכדעם לאזטער אינגאנצן אויס איין טאג, א מין ווערטשאפט.

איך_הער האט געשריבן:סעיף ג
אבל בתי עינים (משקפיים) אף על פי שהן משובצות בכסף אסור לצאת בהן.

מ'זעט היינט זייער ווייניג מענטשן וואס זענען מחמיר דערינען, פארוואס?

אפשר אין זיינע צייטן איז דאס נישט געווען אזא נארמאלע זאך צו טראגן?

דער עיקר סבה איז געווען ווייל די אמאליגע גלעזער האבן זיך נישט געהעריג געהאלטן אויף די נאז, אין די דילמא משלפי איז גארנישט געווען א דילמא עס איז געווען כמעט א ברי, אם כן אפילו ווען עס איז א תכשיט טאר מען נישט ארויס גיין, משא"כ אונזערע ברילן האט דאך דער פאטענט פון ניצן די אויערן א עס זאל נישט אראפפאלן, און עס איז באקוועם איז מען שוין נישט חייש אויף דעם אפילו ווען עס איז נישט קיין תכשיט.

גיט מעורר געווען
אבער איך געדענק נאך ווען אין ביהמד"ר איז געווען א אויסגעניצטע טישא באקס ווי עס איז געלעגן אסאך גלעזער אלע מינע, פאר די אלטע לייט וואס האבן נישט געברענג (אפשר ווייל זי האבען מחמיר געווען אויף די הלכה?)

ווייסט איינער אויף וואספארא סדר דער בעל קיצור שלחן ערוך גייט?

אין שו"ע אליינס איז די הלכות פון עשיית חפציו בלא מלאכה סי' ש"ז תיכף פאר מוקצה, און ער לייגט עס גלייך נאך מוקצה.

ווי אויך איז שטארק כדי מיטצוהאלטן דעם סימן, כידוע איז מען שטארק נישט נזהר אין די הלכות, ווייל מענטשען כאפן זיך נישט, אבער אז מ'לערנט עס כסדר ליגט עס אין קאפ און ווען עס קומט לידי מעשה שפרינגט די הלכה ארויף פאר די אויגן.

איך האלט אז מען דארף לייגן דעם שיעור אדער לכה"פ א לינק אויפן הויפט היים בלאט

זאלן כאטשיג אלע יודן זעהן אז דא לערנט מען

וואס האלטן די מנהלים?

אז דער שיעור איז א שיעור פנימי פאר די פורום'ס, און מיר ברויכן נישט צוקומען צו קיינע גוטע מיינונגן פונעם אלגעמיינע ציבור.