אביונה האט געשריבן:און אז מ'רעדט שוין פון 'הלכות'....
ס'באדערט מיך די שפראך אויף אן אינטערוויאו אויף ק"מ מיט ר' אהרן בנציון ווידער פון מאנסי, ווי ער שילדערט דארט בתוך הדברים דאס גרויס 'התרגשות' און נאנטקייט צו אויבערשטן, וואס ער האט געשפירט די פארגאנגענע שבתים דאוונענדיג ביחידות אינדערהיים וכו'.....
מיטן פולסטן רעספעקט צום חשובן עסקן שיחי', אבער כ'האלט ס'יז נישט ריכטיג אזוי צו רעדן
פונקט ווי איינער וועט קומען אין ביהמ"ד דערציילן די געהויבענע געפילן וואס ער האט געהאט עסנדיג סוכות אין שטוב ווען ס'האט גערעגנט אינדרויסן....., אדער ווי א אנגעפאטשע יונגל פונם מנהל, שילדערט די געהויבענע געפילן וואס ער האט געשפירט בשעת כאפן די פראסקעס....
ס'קעלטערט די געפילן צו תפילה בציבור ובבית המדרש.......
נאך איינער איז מיט מיר???
איך האב עס נישט געהערט, איך ווייס נישט אויב כ'וואלט עס געזאגט, אבער געשפירט האט מען עס פיין.
מנין האט מעלות און יחידות האט מעלות. מיט א מנין באקומט מען התעוררות, און ביחידות אויב מ'לייגט צו הארץ קען מען שפירן א שטארקע התרגשות אין די דאווענען. ביחידות קען מען נישט שמועסן ביים דאווענען, און אויב דאווענט מען נישט מיט כוונה שפירט מען נישט ווי מ'האט געדאווענט בכלל...
מ'דארף אלץ טון וואס איז דעם רצון ה'. אידישקייט איז נישט נאר געפיל, נאר רצון הבורא. אמאל איז עס מנין, אמאל איז עס א דאורייתא פון ונשמרתם.